17 maart, Husky's

Donderdag 17 maart, husky sledetocht

Paul keek net voordat we naar bed gingen, zo tegen twaalven, nog even op zijn Aurora App en zag dat de waarden vrij hoog waren. We konden het toch niet laten om ons snel weer even dik aan te kleden en in het pak te schieten. Stel je voor dat er Noorderlicht is, en wij liggen op bed (hahahaha). Gewapend met statief en fototoestel op een donkere plek, alles ingesteld, en jaaa hoor. Bingo!! Wat een prachtige ervaring is dat toch. Helemaal niet erg om later naar bed te gaan…..

Vandaag staat de sledetocht met de Husky’s op het programma. Daar hebben we heel erg naar uit gekeken. Vanaf de lodge is het 10 minuten lopen naar de hokken van de honden. Het is een lawaai van jewelste en ook zomaar is het gewoon ook weer stil. We zien dat een aantal honden al klaar staan. Ze staan te trappelen en zijn enorm ongeduldig om te vertrekken. Natuurlijk krijgen we eerst een uitleg en vertellen ze precies wat we kunnen verwachten en wat te doen in bepaalde situaties: remmen, meestappen, eraf springen in nood en mee hangen in de bochten. Ik vind het spannend, Paul kan niet wachten…Een voor één gaan de remmen eraf en spurten we het terrein af. Supergaaf! Kort na vertrek nog een korte controle van de 6 sledes en dan kan de reis beginnen. We duiken de natuur in en ervaren we de machtige kracht van de honden, echt geweldig. Op voorste positie lopen altijd 1 of leiders. Middenin een jonge of makkelijke hond en het dichtst bij de slede de sterkste trekhonden. Ze halen nog een flinke snelheid en ik hoor Paul afwisselend een beetje hijgen als hij mee moet steppen en hollen en zijn adem inhouden als hij tegen moet hangen en remmen in een scherpe bocht. Soms stoppen we en word er een hond verwisseld. We hebben fotomomentjes en genieten van de mooie tocht. Het is geweldig om te zien hoe ongeduldig ze staan te trappelen als we stil staan. Je moet met je volle gewicht op de rem anders trekken ze de slee gewoon uit de rem. Omdat ze het warm hebben gaan ze, wanneer we stoppen, in de sneew rollen en happen in de verse sneeuw. Wat ook hilarisch is om te zien, is dat de honden achteruit kijken wanneer we heuvel op gaan. Zo van, hallo doe eens mee……  We lunchen op een meer, in de zon, met gevulde soep, tosties en koffie en thee. De begeleiders hebben blokken bevroren vlees bij zich en ik mag onze honden de brokken voeren. De honden kun je aaien en ze zijn superlief. We knuffelen ze allezes uitgebreid, ze moeten ons tweeën toch maar voorttrekken….Na de lunch verwisselen we van positie en gaat Paul in de slee en mag ik de bereider zijn. Ik vind het spannend maar ga het toch doen, en het is geweldig. We hebben geen noodstops en we hoeven er ook niet af te springen en we vliegen ook niet uit de bochten, het was heerlijk.

Terug van de tocht, na een uur of 4, mogen we de honden zelf uitspannen en rennen ze even enthousiast rond en daarna roepen de begeleiders elke hond bij naam en mogen ze rusten in hun hokken. We kunnen nog kijken bij puppy’s en er is ruimte voor vragen. Een ervaring om nooit te vergeten!

In ons huisje kijken we de filmpjes en fotos en na het avondeten doen we nog een lekker rondje sauna, met als beloning een lekker wijntje.