Nasca

Donderdag 3 oktober

Gisteravond zijn we ook nog in het planetarium terecht gekomen, hier wordt uitleg gegeven over het wek van Maria Reiche, de onderzoekster die haar hele leven heeft gewijd aan onderzoek naar de functie en het vinden van de Nasca lijnen. Na de presentatie kunnen we ook door de teelscoop kijken en zien we prachtige beelden van de maan, Jupiter en de ringen van Saturnus.

Vandaag is de laatste dag Nasca en vandaag gaan we met onze gids van gisteren, Arturo op pad. Hij haalt ons om 8.30 op en we gaan eerst naar Cahuachi. Een ceremonieel centrum uit de tijd van de Nasca. Het zijn piramideachige overblijfselen uit  300 jr voor Chr. tot ca. 700 na Chr.. Het is niet als de Egyptische piramide waar de kamers in de piramide gemaakt zijn. Hier zijn de muren op de heuvel gemaakt. Een rijke Italiaanse familie betaald het afgraven van meer van zulke heuvels. In de omgeving zagen we meer heuvels waar de contouren trapsgewijs zichtbaar zijn, maar niemand doet hier verder wat mee. De archeologen werken slechts 1 maand per jaar aan de opgraving en voor de rest ligt het er verlaten bij. Heel jammer van het cultureel erfgoed.  Hierna rijden we de hogere Andes in via de West-Oost lopende weg, van Nasca naar Brazilië. We rijden door een fantastisch landschap. In het begin zijn de bergen nogal kaal en onbegroeid. We blijven slingerend doorgaan.  Er is niks, geen water, geen dieren, geen begroeiing. Kilometers met niks. De kale bergen veranderen langzaam naar het lijkt in zijdezachte lichtgroene bergen, dat eruit ziet als een soort satijnen sprei. We klimmen hoger en hoger en na ruim 2,5 uur en ruim 100 km rijden komen we bij een  Vicunia reservaat. Het kleinere broertje van de lama en alpaca. We stappen uit de auto en BOEM, we komen niet meer vooruit, we lijken wel dronken en zelfs praten gaat een beetje ongeorganiseerd. Onze lichamen hebben moeite met de hoogte van 4000 meter en de ijle lucht. We lopen voetje voor voetje en moeten niets schichtig of snel doen. Je voelt je enigszins misselijk en je hebt wat hoofdpijn. We gaan na de rondleiding wat eten in een klein hutje waar de mamma voor ons eten gaat maken. We eten wat de pot schaft, alpacavlees dan dus. In haar hutje is het stervenskoud en we slobberen graag de grote mokken cocathee op. Deze moet helpen tegen de hoogteziekte. Het ruikt heerlijk en dit vinden we alle drie geweldig! Na enige tijd zitten we met z’n vijven aaneen bord met aardappel, mais,flinke stukken alpacavlees en wat sla naar binnen te werken. Met handen en voeten praten we met elkaar en ze kan haar ogen niet van ons af houden. Via  Arturo wisselen we allerlei informatie uit. Jammer genoeg moeten we ook nog een hele rit terug, dus we vertrekken en we rekenen voor 4 personen 30 soles af, wat 8 euro is. We rijden terug en we voelen ons geleidelijk weer wat beter al naar gelang we door de Andes langzaam weer dalen. Rond 17.30 uur zijn we weer terug. We bedanken Arturo hartelijk en de rest van de avond zijn we niet meer vooruit te branden en eten in een pizzeria tegenover ons guesthouse. We moeten onze backpacks ook weer inpakken want we vertrekken vanavond om 22.00 met de slaapbus naar Arequipa. Deze plaats ligt al wat hoger zodat we kunnen beginnen met het wennen aan de grote hoogte later in de vakanti