Chachapoyas, Quiocta caves en Kirajia sarcophagos     

Zondag, 20 oktober Chachapoyas, Quiocta caves en Kirajia sarcophagos           

Ons hostel Nunurco is een leuk hostel om te verblijven, we zitten overal dichtbij en de bedden zijn heerlijk, met extra Alpacadekens. De douche heeft een eigen verwarmunit dus hebben we eigenlijk altijd warm water. Behalve gisteravond dan……Heel Chachapoyas was afgesloten van het water. Het regende enorm en het water kwam met golven van alle straten naar beneden gelopen. Het water afsluiten gebeurd bij hevige regen altijd, blijkt. Dat doen ze omdat anders de afvoeren overal  vol lopen en het water dan via douche en toilet naar boven komt. Vanmorgen was alles weer prima. We hebben in heel Peru nog geen vuur, verwarming of kachel gezien. Soms is het ’s avonds wat kil, dan trekken we gewoon extra trui of onze winterjassen aan. We eten ook al dágen in alle restaurants met onze jassen aan. We hebben er al niet eens meer erg in, en bovendien zit iedereen, inclusief de bediening, er zo bij!

Vanmorgen zijn we weer om 7.00 uur gaan ontbijten, vanmorgen kregen we een warme maiskolf. Het leek erop of de mais geprakt was en kaas erbij gestopt en dan weer terug in de kolfbladeren. Het was niet echt vies, maar lekker nou ook niet echt. Er stonden ook nog broodjes, maar dat hoefde niet meer zo na die maisdingen hahaha. Een grote kan hete koffie en een kan vers geperst sap van ananas of papaya is al zo’n heerlijke traktatie.

Klokslag half 8 stonden Edgardo en de chauffeur weer voor de deur. Vanmorgen staan de grotten van Quiocta op het programma. We hebben ongeveer eerst een uur over onverharde wegen gehobbeld en hebben in Luya kaplaarzen en lampen gehuurd. Daarna in Lamud, weer een half uur over keien en door gaten, de toegangskaartjes gekocht. En vervolgens via nog slechtere wegen dieper de bergen in. Omdat het natuurlijk nogal geregend had glibberden en gleden we bergweggetje op en af. We moesten af en toe de auto uit en duwen om verder te kunnen. Op een gegeven moment raadde de bevolking onze chauffeur af verder te gaan, dus glibberend en bonkend weer terug en via een andere weg die een klein beetje beter was, op naar de grotten. Onderweg nog bij een restaurantje gestopt, waar Edgardo de kok vraagt om een typisch Peruaans gerecht voor de lunch voor ons klaar te maken, net als gisteren. Om 11.00 arriveren we bij de grotten, en er is geen kip. Het is een grote bezienswaardigheid, maar we zijn de enigen. Gewapend met kaplaarzen en de lamp gaan we naar binnen. Natuurlijk hebben we al vaker grotten bezocht, maar hier krijgen we ook weer een leuke verassing. Het blijkt dat we lopend zo’n 500 meter de grot in gaan wandelen. Over paadjes van modder en door water  gewoon tussen de Stalagmieten en Stalactieten door. We soppen en klotsen in een pikdonkere grot achter Edgardo aan en hij laat ons zien waar de interessante stukken zijn. Het is er helemaal niet koud, dat is rare gewaarwording, want meestal is het in grotten aardig koud. Zo baggeren we bijna twee uur lang in de grot die wel 8 enorme kamers heeft en met elkaar verbonden zijn. Buiten hebben we ongeveer een kilo klei aan onze laarzen hangen, maar echt heel erg leuk om dit als echte speleologen te doen. Dan is het tijd voor de lunch, we rijden naar het restaurantje en daar krijgen we een heerlijke soep, van mais, kurkuma, aardappel en wat kruiden.  Als hoofdgerecht een soort gele aardappelpuree met kruiden en wat groen met stukken Chorizo worst erop, rijst en salade. Héérlijk ook weer. Wat boffen we toch! ‘s Morgens heeft Paul wat zelfgestookte kruidenbitter gezien en krijgt van de eigenaar een glaasje. Supersterk maar lekker. Weer helemaal opgeladen moeten we helaas nog weer een flink stuk de bergen in want we gaan naar de Sarcofagos de Karajia. Hier bevinden zich een aantal sarcofagen waarin zich Chachapoya mummies bevinden. De sarcofagen zijn ongeveer 2,5 meter hoog en zijn gemaakt van klei, stokken en gras. Ze zijn 2000 jaar oud en bevinden zich op 250 meter hoogte tegen een klif in de Utcubambarivier. Het is een flinke wandeling naar beneden, maar het zien van de sarcofagen is  indrukwekkend.  Er zijn nog enkele holtes met delen van sarcofagen en nog oudere sarcofagen,  Edgardo laat ze ons allemaal zien. De klim terug omhoog is behoorlijk en ik mag van de mannen op een paard het laatste stukje omhoog. Heerlijk, ik zit als een vorst en geniet van de schitterende natuur om mij heen. Het tochtje duurt een kwartiertje en de mannen doen het hartstikke goed en volgen het paard eigenlijk redelijk goed. We kopen nog wat kleine souvenirtjes beginnen aan de rit pas om 17.00 naar huis via de hobbel de bobbel weg. Onderweg moeten we de gehuurde laarzen en lampen nog terugbrengen. De gemiddelde snelheid is nog geen 30 km per uur dus we zijn pas om 19.15 uur terug. We laten ons afzetten op het plein met de bank zodat we nog wat kunnen opnemen en daarna belanden we in een fantastisch leuk restaurant waar heerlijke Peruaanse gerechten geserveerd worden. Het ziet er zeer sfeervol uit met lappen, kleden en typische voorwerpen. Dat zie je niet zo vaak. De restaurants lijken meestal of voetbalkantines of kale keukens uit de vijftiger jaren. Het smaakt allemaal fantastisch en we smullen alles op! We moeten nog even wat lekkers en een broodje voor morgen vroeg halen en wat fruit. Morgenochtend worden we om 6.30 uur opgehaald, en ontbijten we niet in het hostel. Omdat er vroeg nog veel vogels te zien en te horen zijn, gaan we vroeg op pad naar de Gocta waterval.